ostatnio dodane newsy
Spotkanie autorskie
z reformacyjnych kart
Drukuj
Praktyki religijne i kult w Kościele Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP - cz. I
08
04.17
Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej jest Kościołem protestanckim o charakterze ewangelikalnym nurtu zielonoświątkowego. Podstawę działania Kościoła w Polsce jako związku wyznaniowego określa ustawa z dn. 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania /Dz. U. 1989 nr 29 poz. 155/. Ustawa ta zapewnia każdemu swobodę wyboru religii i przekonań oraz wyrażanie ich publicznie. Gwarantuje też wierzącym wszystkich wyznań równe prawa w życiu państwowym, publicznym, społecznym i kulturalnym. Kościoły są równouprawnione w swobodzie pełnienia funkcji religijnych, określaniu swojej doktryny religijnej i sprawowaniu kultu a także mają możliwość prowadzenia różnej działalności poprzez włączanie się m. in. w działalność oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą.

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej został zarejestrowany w Polsce w roku 1929 r. Kościół jest wpisany do rejestru kościołów prowadzonego przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji w dziale A pod. poz. 25. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym prawem zawartym w Statucie Kościoła oraz Kodeksie Wewnętrznym, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz samodzielnie zarządza swoimi sprawami.

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Rzeczypospolitej Polskiej jest dobrowolnym i samorządnym zrzeszeniem osób skupionych w autonomicznych Zborach. Podstawową jednostką w Kościele jest zbór, czyli lokalna wspólnota wierzących. Wiernymi Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej są członkowie zborów oraz osoby znajdujące się pod opieką pastoralną zborów, w tym dzieci i młodzież. Członkiem zboru staje się każdy, kto nawrócił się do Jezusa Chrystusa, uznał Zasady Wiary Kościoła, wewnętrzne prawo, przyjął Chrzest wiary oraz pisemnie zadeklarował członkostwo.

Wyznanie Wiary Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP:
Wierzymy w:
- nieomylność kanonicznej całości Pisma Świętego jako Słowa Bożego,
- Trójjedynego Boga: Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
- Synostwo Boże Jezusa, poczętego z Ducha Świętego, narodzonego z dziewicy Marii,
- Jego śmierć na krzyżu za grzechy świata i zmartwychwstanie w ciele,
- Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście,
- chrzest w Duchu Świętym z manifestacją darów,
- uzdrowienie chorych przez wiarę w zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa,
- wieczne życie dzieci Bożych i wieczne potępienie grzeszników.

Wyznania Wiary Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP są kontynuacją dzieła rozpoczętego przez Reformację. Za Ojcami Reformacji Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP wyznaje zasady reformacyjne: sola sola Scriptura (tylko Pismo Święte), solus Christus (tylko Chrystus), sola gratia (tylko łaska), sola fide (tylko wiara), soli Deo gloria (tylko Bogu chwała).

Wyznanie Wiary Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej zaczyna się od słów: wierzymy w nieomylność kanonicznej całości Pisma Świętego jako Słowa Bożego. W nauce i życiu Kościoła szczególną i wyjątkową pozycję zajmuje Pismo Święte, jako dokument o objawieniu Boga w historii, Słowo samego Boga. Pismo Święte, natchnione przez Ducha Świętego, stanowi jedyną normę wiary i życia, doktryny oraz etyki, czyli nauki o moralności. Kościół uznaje Pismo Święte za w pełni wystarczającą, pewną, jedyną i nieomylną normę poznania, wiary oraz posłuszeństwa, które stanowią o zbawieniu. Zapisane Słowo Boże jest naszym największym autorytetem, fundamentem naszej wiary i przewodnikiem w codziennym życiu, zgodnym z wolą Bożą. Reformacyjna zasada sola Scriptura jest pierwszą z założeń doktrynalnych wyznania wiary, zgodnie z którą wierzymy, że w Słowie Bożym zawarte jest wszystko, co człowiek powinien wiedzieć o Bogu i podstawowych prawdach wiary. Pismo Święte uznajemy wyłącznie w składzie kanonicznym, tj. spis ksiąg przyjętych przez Kościół chrześcijański – 39 ksiąg Starego testamentu oraz 27 ksiąg Nowego Testamentu.
Księgi Starego Testamentu:
1) I Księga Mojżeszowa czyli Rodzaju (Genesis), 2) II Księga Mojżeszowa czyli Wyjścia (Exodus),
3) III Księga Mojżeszowa czyli Kapłańska (Leviticus), 4) IV Księga Mojżeszowa czyli Liczb (Numeri), 5) V Księga Mojżeszowa czyli Powtórzonego Prawa (Deuteronomium), 6) Księga Jozuego, 7) Księga Sędziów,8 ) Księga Rut, 9) I Księga Samuela,10) II Księga Samuela, 11) I Księga Królewska, 12) II Księga Królewska, 13) I Księga Kronik, 14) II Księga Kronik, 15) Księga Ezdrasza, 16) Księga Nehemiasza, 17) Księga Estery, 18) Księga Joba, 19) Księga Psalmów, 20) Przypowieści Salomona, 21) Księga Kaznodziei Salomona, 22) Pieśń nad Pieśniami, 23) Księga Izajasza, 24) Księga Jeremiasza, 25) Treny, 26) Księga Ezechiela, 27) Księga Daniela, 28) Księga Ozeasza, 29) Księga Joela, 30) Księga Amosa, 31) Księga Abdiasza, 32) Księga Jonasza, 33) Księga Micheasza, 34) Księga Nahuma, 35) Księga Habakuka, 36) Księga Sofoniasza, 37) Księga Aggeusza, 38) Księga Zachariasza, 39) Księga Malachiasza.
Księgi Nowego Testamentu:
1) Ewangelia wg Mateusza, 2) Ewangelia wg Marka, 3) Ewangelia wg Łukasza, 4) Ewangelia wg Jana, 5) Dzieje Apostolskie, 6) List do Rzymian, 7) I List do Koryntian, 8 ) II List do Koryntian, 9) List do Galacjan, 10) List do Efezjan, 11) List do Filipian, 12) List do Kolosan, 13) I List do Tesaloniczan, 14) II List do Tesaloniczan, 15) I List do Tymoteusza, 16) II List do Tymoteusza,
17) List do Tytusa, 18) List do Filemona, 19) List do Hebrajczyków, 20) List Jakuba, 21) I List Piotra, 22) II List Piotra, 23) I List Jana, 24) II List Jana, 25) III List Jana, 26) List Judy, 27) Objawienie Jana.

Istnieje wiele ksiąg apokryficznych, których nie uznajemy za natchnione przez Ducha Świętego. Nazwa „apokryfy” obejmuje pewne pisma żydowskie i chrześcijańskie, które roszczą sobie prawo do Boskiego autorstwa, nie są jednak w rzeczywistości natchnionym Pismem.

Drugie Wyznanie Wiary Kościoła stanowi o Trójjedynym Bogu: Wierzymy w Trójjedynego Boga: Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Kościół uznaje, jest tylko jeden żywy i prawdziwy Bóg. Jest on samoistny i nieskończony w swojej istocie i doskonałości. Bóg jest wieczny, nieśmiertelny i przebywa w światłości niedostępnej. Bóg stworzył niebo i ziemię, świat ludzi i aniołów. Bóg jedyny objawił się jako Byt w trzech osobach – Ojca, Syna, i Ducha Świętego – które stanowią jedność w istocie, mocy i wieczności. Trójca Święta stanowi jedność w najściślejszym tego słowa znaczeniu. Ojciec dokonuje aktu stworzenia, Syn dokonuje aktu odkupienia, Duch Święty dokonuje aktu uświęcenia. W każdym z tych powyższych działań wszystkie trzy osoby mają jednakowy udział. Ojciec jest Stwórcą, lecz Słowo Boże wskazuje, że to Syn i Duch Święty współpracują z Nim w dziele stworzenia. Syn jest przede wszystkim Odkupicielem, lecz Słowo Boże przekazuje nam, że to Ojciec i Duch Święty posyłają Go do wykonania tej misji. Duch Święty uświęca, lecz zarówno Ojciec jak i Syn współpracują w tym dziele.
Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej naucza, że pojednanie z Bogiem następuje przez opamiętanie i wiarę w ewangelię, przez co nawiązujemy wprost do reformacyjnych zasad sola gratia (tylko łaska) i sola fide (tylko wiara). Uznajemy, że człowiek nie może zapracować na swoje zbawienie spełniając dobre uczynki, bowiem zbawienie jest Bożym darem, podyktowanym Jego łaską i miłosierdziem. Jedyne co grzesznik może zrobić – to przyjąć wiarą fakt, że Chrystus przelewając swą krew na Golgocie zapłacił nią za nasze życie wieczne. Według nauki Kościoła zostać usprawiedliwionym, oznacza pojednać się Bogiem. Z tego też względu człowiek, który pojedna się z Bogiem zostaje usprawiedliwionym. Łaska i wiara są darem Boga, który udziela ich bez ograniczeń. Zasada sola gratia jest, i musi być, złączona z zasadą sola fide. Człowiek otrzymuje to usprawiedliwienie z łaski Boga i może to przyjąć tylko dzięki darowi wiary, który jest wzbudzony w sercu człowieka dzięki Duchowi Świętemu. Wierze w Ewangelie musi bezwzględnie towarzyszyć opamiętanie.

W wyznaniu Wiary Kościoła wyrażamy wiarę w Synostwo Boże Jezusa Chrystusa: Wierzymy w (…) Jezusa Chrystusa. Wiara Kościoła jest wiarą w historycznego Jezusa z Nazaretu, przez którego w sposób doskonały objawił się Bóg i który poprzez swój krzyż, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie okazał się Synem Bożym i zbawicielem. Wierzymy, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym – odwiecznym i wcielonym Słowem Boga – który został poczęty z Ducha Świętego i narodzony z Marii Dziewicy. Posiada dwie natury – boską i ludzką, jest Synem Bożym i Synem Człowieczym. Wierzymy w Jego śmierć na krzyżu za grzech świata i w Jego zmartwychwstanie w ciele dla usprawiedliwienia wierzących, w Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście w chwale. Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. W zborach Kościoła ogłasza się zbawienie jako akt Bożego przebaczenia dokonanego wyłącznie z łaski. Zgodnie z zasadą solus Christus (tylko Chrystus) głosimy, że Pan Jezus Chrystus dokonał dla nas wszystkiego, co było konieczne do zaspokojenia Bożej sprawiedliwości, bowiem został ukarany za nas i odkupił nas w sposób doskonały – człowiek nie może, nie musi i nie powinien dodawać niczego do swego zbawienia. Tylko w Chrystusie jako wierzący możemy otrzymać pełnię i wystarczalność, jaką wierzący osiągają w Nim. Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w swoim nauczaniu przyjmuje i głosi chrystocentryczną teologię reformatorów.
W wyznaniu Wiary Kościoła – Wierzymy w wieczne życie dzieci Bożych i wieczne potępienie grzeszników uznajemy, że Bóg wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez Jezusa Chrystusa. W tym dniu sądzeni będą wszyscy ludzie oraz upadli aniołowie z szatanem na czele, nastąpi wówczas powszechne zmartwychwstanie: sprawiedliwych w przemienionym ciele do życia wiecznego, niesprawiedliwych zaś – na wieczne potępienie. Dziedzictwem sprawiedliwych będzie „nowe niebo i nowa ziemia, w których mieszka sprawiedliwość, zaś niesprawiedliwych – „jezioro ogniste”.
Zasada soli deo Gloria jest podsumowaniem czterech zasad reformacyjnych. Oznacza ona, że wszelka chwała należna jest jedynie Bogu. Skoro usprawiedliwienie jest tylko z łaski i następuje tylko przez Boży dar wiary, tylko w Chrystusie i tylko na podstawie autorytetu objawionego Słowa Bożego, więc tylko Bogu należy się chwała. Dla chrześcijanina prawda ta nie oznacza tylko intelektualnej zgody na cześć i uwielbienie dla Boga. Ona winna być źródłem radości i celem życia każdego wierzącego. Zasada soli Deo gloria uwydatnia, jakie miejsce powinien zajmować Bóg bezpośrednio w życiu wierzącego. To oznacza, że chrześcijanin powinien w swoim codziennym życiu oddawać za wszystko Bogu chwałę. Zasada soli deo Gloria opiera się w głównej mierze na pierwszym i drugim przykazaniu dekalogu. Oddawanie czci komukolwiek innemu, przez przypisywanie mu cech bądź praktykowanie form uwielbienia zarezerwowanych tylko dla Boga, jest grzechem bałwochwalstwa. Zgodnie z tą zasadą nie praktykuje się kultu świętych. Modlitwy zanoszone są do Trójjedynego Boga w imieniu Jezusa ( I List ap. Pawła do Tym. 2,5).
Nawigacja
PROJEKT OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA - SZLAKIEM DZIEDZICTWA ŻYDOWSKIEGO W POWIECIE RADZYŃSKIM: ŻYDOWSKIE OBRZĘDY I ZWYCZAJE RELIGIJNE
CyberEye theme by FDTD Designer
KChWE Nowe Jeruzalem w Radzyniu Podlaskim Copyright © 2009-2017



Powered by PHP-Fusion copyright © 2002 - 2025 by Nick Jones.
Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3.