ostatnio dodane newsy

PRAWDA O ZMARTWYCHWSTANIU
Są trzy ważne powody, dla których doktryna o zmartwychwstaniu ma szczególne centralne znaczenie w wierze chrześcijańskiej: - zmartwychwstanie jest dochodzeniem praw Jezusa Chrystusa, samego Boga: „Który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie Panu naszym” (Rz.1.3). - Jezus był postawiony przed dwoma sądami ludzkimi: religijnym Rady Żydowskiej , a następnie świeckim sądem Piłata – gubernatora rzymskiego. Oba z nich potępiły Jezusa za nazywanie siebie Synem Bożym i skazały Go na śmierć. Oba te sądy zjednoczyły się w działaniach mających zapobiec otwarciu grobu Jezusa. Przy grobie postawiona została uzbrojona straż. A jednak trzeciego dnia pieczęć została złamana, straż zbrojna sparaliżowana, a Jezus wyszedł z grobowca. W ten sposób Bóg odwrócił decyzję Rady Żydowskiej i Piłata oraz publicznie udowodnił, że Chrystus jest Synem Bożym. zmartwychwstanie jest pieczęcią, jaka spoczywa na Bożej obietnicy przebaczenia i zbawienia dla każdego pokutująego grzesznika. „który został wydany za grzechy nasze i wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego” (Rz. 4,2.5) - nie ma usprawiedliwienia bez zmartwychwstania. Gdyby Chrystus pozostał w grobie albo na krzyżu wtedy nie zostałaby ziszczona Boża obietnica dla grzeszników, mówiąca o zbawieniu i ...

ISTOTA ŚWIĄT WIELKANOCNYCH
Dla ewangelicznego chrześcijaństwa Święta Wielkiej Nocy to szczególny czas wspominania sensu i celu śmierci oraz zmartwychwstania Pana Jezusa Chrystusa, wyraźnie nawiązujący do starożytnej tradycji obchodzenia tego Święta przez Kościół chrześcijański. Wydarzenie Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa stanowi istotę wiary chrześcijańskiej. Z tego też względu nabożeństwa w okresie Świąt mają szczególnie uroczysty charakter, w trakcie których podkreśla się znaczenie tych wydarzeń oraz związek między Śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa. Dlaczego podkreślamy te wydarzenia ? Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa ma przede wszystkim charakter zbawczy. Chrystus przyszedł na świat po to, aby usprawiedliwić grzesznego człowieka. To usprawiedliwienie dokonało się się w momencie Śmierci Chrystusa na krzyżu. Ta śmierć miała charakter ofiarniczy. Ta ofiara Jezusa stanowi najistotniejsze wydarzenie historio-zbawcze, dzięki któremu człowiek został zbawiony, odkupiony i usprawiedliwiony. Dlatego też dla nas najważniejszym Świętem jest Wielki Piątek i następująca po nim Niedziela Wielkanocna. W tych Dniach ...

Czym jest Ewangelia i jak przyjąć zbawienie?

Wiara wiodąca do zbawienia „Albowiem On zbawi lud swój od grzechu jego” Ew. Mateusza 1,21 Konsekwencją grzechu człowieka jest oddzielenie od Boga i od życia wiecznego z Nim. Jezus Chrystus poniósł śmierć na krzyżu aby zbawić ludzkość od grzechu. Czym jest to zbawienie od grzechu i co zadecyduje, gdzie znajdziemy się po śmierci? Na te pytania możemy znaleźć odpowiedź w Piśmie Świętym. Pewna część biblijnego przekazu zawartego w Piśmie Świętym decyduje o wiecznym przeznaczeniu każdej ludzkiej duszy. Tę część Pisma Świętego zwykle nazywa się „ewangelią”. Ona wskazuje drogę wybawienia z grzechu i jego konsekwencje dla każdego człowieka. Prawdziwy przekaz ewangelii, jaki jest zapisany w Biblii, obejmuje określone, proste fakty. Zbawienie polega na poznaniu, uwierzeniu i zastosowaniu tych faktów. Jakie to fakty tworzą ewangelię? Apostoł Paweł daje na to pytanie proste odpowiedź. W liście do Rzymian apostoł Paweł analizuje główne cechy wiary Abrahama i podaje jako powód od naśladowania przez wszystkich chrześcijan. Zaznacza przy tym, że jego wiara został mu poczytana za sprawiedliwość. Rzymian 4,24-25. Ewangelia głoszona przez Pawła zawiera trzy konkretne fakty: po pierwsze, Jezus był wydany na śmierć za nasze grzechy; po drugie, Bóg wzbudził Jezusa z martwych; po trzecie, jeśli uwierzymy osobiście w zastępczą śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, to zostaniemy usprawiedliwieni, czyli zaakceptowani jako sprawiedliwi przed Bogiem. W I Kor. 15,1-4 Paweł przypomina chrześcijanom w Koryncie ewangelię, którą im głosił i poprzez którą dostąpili zbawienia, i ponownie wymienia im podstawowe prawdy tej nowiny. Stwierdzamy w tych wersetach, że ewangelia, zgodnie z tym co mówił Paweł, składa się z trzech konkretnych faktów: po pierwsze, Chrystus umarł za nasze grzechy; po drugie, został pogrzebany; po trzecie, zmartwychwstał trzeciego dnia. Paweł podkreśla, że pierwszym i najbardziej autorytatywnym świadectwem stwierdzającym prawdziwość tych faktów nie jest świadectwo ludzi, którzy byli naocznymi świadkami śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, ale świadectwo pism Starego Testamentu, które poprzez proroctwa przepowiedziały te wszystkie wydarzenia już setki lat wcześniej, zanim one nastąpiły. Zestawiając nauki Pawła wypływające z jego listów (Rzym. 4,24-25 i I Kor. 15,1-4), mamy jasny obraz zasadniczych faktów tworzących ewangelię: wszystkie dotyczą wyłącznie osoby Jezusa Chrystusa, lecz nie Jego ziemskiego życia i nauczania, ale Jego śmierci i zmartwychwstania. Można powiedzieć, że ewangelia składa się z czterech zasadniczych faktów: fakt pierwszy - Chrystus został wydany przez Boga Ojca na śmierć za nasze grzechy; drugi - Chrystus został pogrzebany; trzeci - Bóg wzbudził Go z martwych trzeciego dnia; czwarty - sprawiedliwość jest dana od Boga przez zawierzenie tym faktom.

Praktyki i zwyczaje religijne żydów radzyńskich w odniesieniu do śmierci i pogrzebu.


Wiele żydowskich zwyczajów związanych ze śmiercią i okresem żałoby ilustruje prawdy zawarte w Starym Testamencie. Akceptacja śmierci i podejście do okresu żałoby znajdują odzwierciedlenie w prastarych tradycjach praktykowanych po dziś dzień, a więc również były praktykowane przez społeczność żydowską zamieszkującą nasz region. Żydowskie podejście do śmierci jest bardzo realistyczne. Nie daje ono możliwości zaprzeczania rzeczywistości śmierci i ucieczki przed nią. Śmierć jest pewnikiem i stanowi część życia w postaci, w jakiej ustanowił je Bóg. W księdze rodzaju ukazana jest śmierć jako element sądu związanego z duchowym upadkiem człowieka. Wobec nieposłuszeństwa Adama i Ewy w ogrodzie Eden, na świecie zastali nowe, nieznane wcześniej warunki. Bóg powiedział m.in. tak: "W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty, bo prochem jesteś i w proch się obrócisz" (I Ks. Mojż. 3,19).

Z reformacyjnych kart: Protestancka zasada Wiary - SOLUS CHRISTUS- TYLKO JEZUS

Jako ewangeliczni chrześcijanie podzielamy, wraz z innymi Kościołami chrześcijańskimi, zasady wiary wynikające ze Składu Apostolskiego. Wierzymy, że Słowo, to jest Syn Boży, przyjęło naturę ludzką w łonie błogosławionej Marii Panny, tak iż dwie natury: Boska i ludzka są złączone nierozdzielnie w jedności Jego osoby. Jeden Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, narodzony z Marii Panny, prawdziwie umęczony i ukrzyżowany, umarł i był pogrzebany, aby pojednać Ojca z nami i być ofiarą nie tylko za grzech pierworodny, lecz także za wszelkie obecne ludzkie grzechy. On też zstąpił do piekieł, a dnia trzeciego zmartwychwstał; potem wstąpił na niebiosa, aby zasiąść po prawicy Ojca oraz rządzić i wiecznie panować wszelkiemu stworzeniu, aby wierzących weń uświęcać przez zesłanie do ich serc Ducha Świętego, który rządzi, pociesza i ożywia oraz broni ich przed diabłem i mocą grzechu. Tenże Chrystus ma przyjść jawnie, aby sądzić żywych i umarłych, itd., według Symbolu Apostolskiego.” (Wyznanie Augsburskie, art. III). Podzielamy wiarę całego Kościoła w dogmat o dwóch naturach w Chrystusie oraz kładziemy akcent na dzieło zbawcze Jezusa Chrystusa. Podzielamy dogmat chrystologiczny ukształtowany na Soborze w Chalcedonie (451 r n.e.). „Zgodnie ze świętymi Ojcami, wszyscy jednomyślnie uczymy wyznawać, że jest jeden i ten sam Syn, Pan nasz Jezus Chrystus, doskonały w Bóstwie i doskonały w człowieczeństwie, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, złożony z duszy rozumnej i ciała, współistotny Ojcu co do Bóstwa i współistotny nam co do człowieczeństwa, „we wszystkim nam podobny oprócz grzechu”, przed wiekami zrodzony z Ojca co do Boskości, w ostatnich czasach narodził się co do człowieczeństwa z Maryi Dziewicy, Bożej Rodzicielki, dla nas i dla naszego zbawienia. Jednego i tego samego Chrystusa Pana, Syna Jednorodzonego, należy wyznawać w dwóch naturach: bez zmieszania, bez zmiany, bez podzielenia i bez rozłączania. Nigdy nie zanikła różnica natur przez ich...

ŚWIĘTO REFORMACJI


Sola Scriptura - Tylko Pismo Sola Gratia - Tylko łaska Solus Christus - Tylko Chrystus Sola Fide - Tylko wiara Soli Deo Gloria - Tylko Bogu chwała W dniu 31 października każdego roku Kościoły nawiązujące do dziedzictwa Reformacji obchodzą swoje święto. W tym dniu w roku 1517 r. dr Marcin Luter przybił do drzwi katedry w Wittenberdze słynne 95 tez przeciwko m.in. sprzedaży odpustów. Święto Reformacji jest dla ewangelików w wielu krajach dniem ustawowo wolnym od pracy. Podczas nabożeństw 31 października w czytaniach biblijnych przywołuje się fragment Listu Do Hebrajczyków 13,7 "Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże", i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę ", śpiewany jest "hymn Reformacji", ułożony i skomponowany przez Marcina Lutra - pieśń „Warownym grodem jest nam Bóg", zanoszone są żarliwe modlitwy do Boga. Jest to czas oddawania chwały Bogu, a jednocześnie budowania żywej społeczności między wierzącymi. Reformacja była ruchem w skali światowej. Nie było kraju w Europie, w którym nie znalazłaby oddźwięku. Najpiękniejszy rozwój reformacji w Polsce przypadł na wiek XVI. Reformacja wzbudziła ożywiony ruch literacki, powstawały drukarnie, szkoły, rozkwitło piśmiennictwo. Marcin Luter sformułował zasadę Sola Scriptura - Tylko Pismo. Zasada ta oznacza, że tylko Biblia jest jedynym źródłem doktryny chrześcijańskiej, dostępnym dla wszystkich. Biblia jest bezpośrednim i jedynym przesłaniem Boga dla ludzi i nie wymaga żadnych dodatkowych dodatków. Pismo Święte stanowi jedyny autorytet nauczający, normę wiary i życia chrześcijanina. Jest ona instrumentem bezpośredniego kontaktu Boga z ludźmi. Konsekwencją tej zasady jest myśl; że jeśli prawdziwy chrześcijanin ma żyć treścią Pisma Świętego, to musi być ono dla niego zrozumiałe i przyswajalne. Dlatego też działacze reformacji dokładali ogromnych starań, aby Biblia została przetłumaczona na języki narodowe. W Rzeczypospolitej epoki szlacheckiej w roku 1563...

Święto Szawuot ( Pięćdziesiątnicy)

Wykład dr Tomasza Mańko pt. „Święto Szawuot (Pięćdziesiątnicy), wygłoszony w dniu 10 czerwca 2016 r. w Zborze „Nowe Jeruzalem” w Radzyniu Podlaskim, w ramach realizacji projektu "Ocalić od zapomnienia - Szlakiem dziedzictwa żydowskiego w powiecie radzyńskim: żydowskie obrzędy i praktyki religijne." Zielone Święta i Pięćdziesiątnica to nazwy żydowskiego święta Szawuot, które dopiero z czasem stały się synonimem święta celebrowanego przez chrześcijan - dnia zesłania Ducha Świętego. Jest to drugie z kolei z cyklu świąt pielgrzymich, szalosz regalim, kiedy każdy mężczyzna udawał się do Jerozolimy, by ofiarować dwa chleby z zakwaszonej mąki i stawić się przed Panem. Pierwszym świętem pielgrzymim była Pascha, pięćdziesiąt dni później Szawuot, a na jesień – święto Sukkot. Święto Szawuot dawniej miało charakter rolniczy, do dziś wiele się zachowało z tej symboliki i dlatego też nazywamy je „zielonymi świętami”. Był to czas wypoczynku, panował w nim radosny nastrój. Sama nazwa święta Szawuot mówi o pewnym przedziale czasowym, który oddzielał to święto letnich żniw od święta wiosennych zbiorów – Święta Pierwocin. Bóg pobłogosławił swój naród ziemią, a ziemię żniwami. Pierwsze żniwa wypadały w świąteczny tydzień Paschy, kiedy dojrzewał jęczmień – pierwsze zboże. Z kolei Święto Szawuot otwiera letnie żniwa, zbiory pszenicy – drugiego zboża. Te dwa ważne zbiory Bóg rozdzielił okresem czterdziestu dziewięciu dni, czyli siedmioma tygodniami. Siedem to liczba pełni Bożego czasu. W święto Pesach, w Świątyni składano w ofierze pierwszy snop jęczmienia – omer, to od tego momentu, przez siedem tygodni, dni nazywano omerami. Stąd też wzięła się nazwa hebrajska święta: chag ha-szawuot znaczy „święto tygodni”. Na wschodzie Europy święto to nazywano...

Kim dla nas jest Duch Święty?

Jako ewangeliczna wspólnota chrześcijańska o orientacji zielonoświątkowej przywiązujemy ogromną uwagę do poznania Ducha Świętego i utrzymywania z nim społeczności. Okres w dziejach ludzkości, w jakim się obecnie znajdujemy, jest nazywany okresem łaski Bożej. Pismo Święte w wielu fragmentach zapowiadało, że nastąpi wylanie Ducha Świętego na wszelkie ciało. Wszędzie na całym świecie możemy zaobserwować, że następuje wylanie Ducha Świętego, gdzie wierzący w Chrystusa doświadczają chrztu Duchem Świętym z mówieniem innymi językami oraz przejawami działania darów Ducha (ks. Joela 2, 28-32, Dz. Ap. 2,17-21, 38, I Kor. 12, 8-11). Duch Święty jest Boską osobą, wykonuje pracę Boga i prowadzi Kościół Jezusa (Ew. Jana 14,26; 16,8-14; Dz. Ap. 5,3-4 itd.). Często spotyka się ludzi, nawet w kręgach chrześcijańskich, którzy nie wiedzą lub mają bardzo znikome pojęcie o Osobie Ducha Świętego.

Wierzę w Ducha Świętego

Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen. Wyznanie wiary - Skład Apostolski Wykład dr Tomasza Mańko pt. „Wierzę w Ducha Świętego” wygłoszony w dniu 15 maja 2016 r. w Zborze „Nowe Jeruzalem” w Radzyniu Podlaskim na rocznicę Zesłania Ducha Świętego. „Wierzę w Ducha Świętego”... Na początku mojego zwiastowania Słowa Bożego pragnę oświadczyć, że ja wierzę w takiego Boga, jaki jest objawiony w Piśmie Świętym tj. jednego w wielu Osobach. Na określenie tego zostało użyte sformułowanie „Trójca Święta”. W Piśmie Świętym nie ma takiego terminu jak – Trójca Święta. Najlepszym określeniem jest termin „Trójjedyny Bóg”, ponieważ to najzupełniej oddaje naturę Boga objawionego w Biblii. Na początku Biblii czytamy, że „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię” (I ks. Mojż. 1,1). W tych słowach zawiera się cała prawda o Trójjedynym Bogu. Hebrajskie słowo oznaczające Boga to Elohim. Ma ono formę liczby mnogiej rzeczownika eloah – bóg. Słowo Elohim występuje w Biblii w liczbie mnogiej i jest wielokrotnie używane w połączeniu z czasownikiem w liczbie mnogiej. W tym wersecie występuje gramatyczny paradoks, który w języku polskim niestety nie jest uwidoczniony, bowiem rzeczownik Bóg (Elohim) – został użyty liczbie mnogiej i występuje po czasowniku stworzył (bara) użytym w liczbie pojedynczej. W języku hebrajskim czasowniki są używane w formie liczby pojedynczej oraz mnogiej. W oryginale wygląda to następująco: „Na początku stworzył (bara – czasownik w l. poj.) Bogowie (Elohim – rzeczownik w l. mn.) niebo i ziemię. Dalsza część Biblii rozwija to zagadnienie i pozwala nam zrozumieć naturę Trójjedynego Boga. Na końcu Biblii w ks. Apokalipsy jest napisane, że Pan Bóg i Baranek są światłem miasta. Te dwa rzeczowniki i czasownik mają postać liczny mnogiej. Tradycyjna ortodoksyjna nauka stanowi, że istnieje jeden Bóg w trzech osobach, nie trzech Bogów, ale jeden Bóg. Wyznanie Żydów brzmi: Słuchaj Izraelu Pan nasz Bóg jest jednym Panem. Żydzi, recytując tekst z V ks. Mojżeszowej 6,4, używali tego samego języka – i czynią tak do dziś. Według dawnego zwyczaju, chłopców żydowskich od wczesnego dzieciństwa uczono recytowania tych słów modlitwy. Stanowi ona rdzeń wiary Żydów, wiary zbudowanej na Starym Testamencie. Żaden prawdziwy Żyd nigdy od tej prawdy nie odstąpi, wie, że Pan jest Bogiem, oprócz niego nie ma innego. Każdy wierzący Żyd uważał za swą wielką misję podtrzymywanie w świecie tej prawdy, że nie istnieje żaden Bóg oprócz Jahwe. Sam Jezus potwierdził...

Czym jest chrześcijański chrzest wodny przez zanurzenie ?

Niniejsze studium jest tylko częściowym ujęciem zagadnienia i nie wyczerpuje całości tematu. Zamiarem autora jest ukazanie sensu oraz istoty chrześcijańskiego chrztu wodnego przez zanurzenie w kontekście nauczania Pisma Świętego i praktyce ewangelicznych chrześcijan. Studium jest wykorzystywane w trakcie przygotowań katechumenów do chrztu. Zamierzeniem samego Boga jest aby nowo nawróceni mogli po chrzcie dalej wzrastać i umacniać się w wierze, uczestnicząc w życiu Kościoła oraz indywidualnie zgłębiać Słowo Boże m.in. też w tym temacie. Literatura poruszająca zagadnienia chrztu jest dość obszerna i daje możliwość każdemu zainteresowanemu zgłębiania wiedzy z tej dziedziny. Źródłem prawdy jest zawsze Słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym. Na cele niniejszego opracowania wykorzystano tylko kilka publikacji dostępnych na rynku wydawniczym, które w niezbędnym zakresie omawiają tematykę chrztu wodnego. Samo słowo „chrzest” pochodzi z angielskiego czasownika „baptize”- chrzcić, od którego powstał rzeczownik „chrzest”. Słowo „chrzcić” nie pochodzi jednak z języka angielskiego, tylko z greki. To słowo zostało przeformatowane na litery języka angielskiego i zostało zapisane jako „baptizo”. To słowo znalazło się w tłumaczeniu w angielskiej Biblii Króla Jakuba (King James Version), a następnie znalazło swe miejsce w języku angielskim i kolejnych angielskich tłumaczeniach Pisma Świętego, a potem pojawiło się w wielu przekładach Biblii na inne języki na całym świecie.

Pesah znaczy omijać


Pascha (w języku hebrajskim „Pesach znaczy omijać). Jest to nawiązanie do historii opisanej w II Księdze Mojżesza, kiedy Anioł śmierci wędrując przez ziemię faraona omijał naznaczone krwią domy. Okoliczności ustanowienia Paschy: Naród żydowski żył w Egipcie ponad 400 lat w prowincji Goszen. Żydzi cieszyli się swobodą, zachowali własny język, tradycję i religię. Za panowania faraona Ramzesa XII, który podjął się budowy potężnych miast warownych jak Ramzes, Piton, los Żydów uległ zmianie. Faraon potrzebował ogromnych rzesz ludności do pracy, odebrał Żydom wolność i zamienił ich w niewolników. Około 1280 r. p.n.e. Żydzi pod wodzą Mojżesza podjęli ucieczkę. Zanim do tego doszło w Egipcie działy się rzeczy niezwykłe, zjawiska świadczące o szczególnej opiece Boskiej nad Żydami. Faraon wiele razy obiecywał Żydom wolność, ale za każdym razem odwoływał swe obietnice. Pesach rozpoczyna cykl świąt pielgrzymich (Pesach, Szawout, Sukkot). W czasie tych świąt Żydzi mieli obowiązek pielgrzymowania do Jerozolimy, aby...

Katyń 2010

10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku niedaleko Katynia wydarzyła się katastrofa lotnicza, w której zginął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wraz z żoną i wieloma przedstawicielami najwyższych władz państwowych. Wydarzenie to było wielkim ciosem dla całego polskiego narodu poruszającym naszymi sercami i sumieniami. Wiele lat temu w pobliżu Smoleńska miało miejsce inne wydarzenie, które również spowodowało, że straciliśmy całą elitę naszego kraju. W trakcie spotkań modlitewnych zborów Lubelszczyzny zostaliśmy pobudzeni przez Ducha Świętego do zorganizowania wspólnego spotkania modlitewnego z udziałem ewangelicznych kościołów z Polski oraz z Rosji, Ukrainy i Białorusi; narodów które zamieszkiwały tereny dawnej II Rzeczypospolitej. Temu spotkaniu przyświecała idea, aby zorganizować nabożeństwo pokutne w Katyniu, tam gdzie 70 lat wcześniej miał miejsce mord na polskich oficerach i inteligencji, a więc niedaleko od miejsca katastrofy lotniczej. Chcieliśmy, aby nasze spotkanie odbyło się na cmentarzu w Katyniu, miejscu gdzie pochowani są zabici polscy oficerowie. W Katyniu wymordowano 4410 jeńców polskich w tym trzech generałów, admirała i kobietę podporucznika pilota.

Obchody "Święta Reformacji" w Radzyniu Podlaskim

31 października każdego roku Kościoły nawiązujące do dziedzictwa Reformacji obchodzą swoje święto. W tym dniu w roku 1517r. dr Marcin Luter przybił do drzwi katedry w Witenberdze słynne 95 tez przeciwko m.in. sprzedaży odpustów . Święto Reformacji jest dla ewangelików w wielu krajach dniem ustawowo wolnym od pracy. Podczas nabożeństw 31 października w czytaniach biblijnych przywołuje się fragment Listu Do Hebrajczyków 13,7 " Pamiętajcie o swych przełożonych , którzy głosili wam słowo Boże ", i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę " , śpiewany jest "hymn Reformacji" , ułożony i skomponowany przez Marcina Lutra - pieśń " Warownym grodem jest nam Bóg", zanoszone są żarliwe modlitwy do Boga . Jest to czas oddawania chwały Bogu , a jednocześnie budowania żywej społeczności między wierzącymi .